Er ontstaan een aantal uitdagingen – Hoe definiëren en meten we ESG-factoren? De belangrijkste maatstaf vandaag is misschien wel de uitstoot van broeikasgassen. We kunnen weliswaar de uitstoot van een bedrijf opmeten, maar hoe meten we de uitstoot van zijn leveranciers? En hoe meten we de uitstoot die ontstaat door de producten van een bedrijf nadat ze niet meer binnen zijn controle vallen, wanneer ze worden gebruikt door de consument? Hoe vertalen we dit in een maatstaf voor de portefeuille?

• We analyseren de relatieve verdiensten en portefeuille-eigenschappen van twee courante strategieën voor koolstofoptimalisatie die beleggers hanteren, met name Uitsluiting en Optimalisatie. Onze simulaties rond koolstofintensiteit en tracking error hebben aangetoond dat een Optimalisatie-benadering de CO2 van de portefeuille aanzienlijk kan terugdringen met een beperkte tracking error, en een minimale neiging naar bepaalde sectoren.

• We tonen aan dat portefeuilles die aandelen bevatten met de laagste koolstofintensiteit doorgaans de neiging hadden om beter te presteren dan het wereldwijde universum, terwijl het omgekeerde gold voor de bedrijven die nalieten om de koolstofuitstoot af te bouwen over een periode van negen jaar vanaf eind 2009.

• We geven een concrete voorbeeld door een op maat gemaakte aandelenoplossing te omschrijven die de CO2 in de portefeuille met meer dan 50% heeft teruggedrongen, terwijl de tracking error beperkt werd tot minder dan 1% ten opzichte van een gekozen benchmark. Tezelfdertijd verbetert de oplossing het algemene ESG-risicoprofiel, en pakt het ook andere klimaatproblemen aan die het pensioenfonds had vooropgesteld.

We denken dat deze technologieën in de toekomst mainstream zullen worden.

Deze research paper is enkel beschikbaar in het Engels.

Download de Research Paper

Deze Research Paper is enkel bestemd voor professionele beleggers.